எஸ்.நளீம் கவிதைகள்

அறைக்கு வந்த வண்ணாத்தி

இள வயதுப் பழக்கம் உனைக்கண்டேன்
வயது சுருங்கி
ஆறு வயதில் நான் இப்போ
அழைத்துச் செல்லவா எனைத் தேடி நீ வந்தாய்
எண்பதில் நாம் வாழ்ந்த காடு எங்கிலும் வீடு
உன் பிறப்பும் இருப்பும் தவரைப் பற்றை
அல்லது அது விருட்சம்
உங்களின் உலகம்
பூக்களில் பூவாய் பூத்திருப்பாய்
நான் கிள்ளிப் பிடிக்க நீ பறப்பாய்
கிளை முறித்து உன்னை அடிப்பேன்
வாலிலே நூல் முடிந்து பறக்க வைப்பேன்
ஈர மண்ணில் கூடு கட்டி
அடைத்து வைப்பேன் ஐயோ
நீ காந்திய வாரிசு
அகிம்சையின் அமைவிடம்
வெஞ்சினம் உனக்கு இல்லை திருப்பித் தாக்க
குத்தித் தாக்க கொடுக்குமில்லை
நீ கார்த்திகையில் புழுவானாய்
மார்கழியில் பூவானாய் எப்படி
பின்
பக்தி முத்தி வர்ணம் கலைத்து வேள்ளையானாய்
ஒரு நாள் ஒன்றுகூடி
ஊர் வலமாய் பறந்தீரே
வண்ணாத்தி வண்ணாத்தி
நானும் குந்த இடம் தாயேன் உன் முதுகில்
ஹஜ்ஜா, உம்ராவா
கதிர்காம யாத்திரையா
வண்ணாத்தி வண்ணாத்தி
மீண்டும் மீண்டும் வந்து போயேன் என்னறைக்கு
பால்ய காலப் பசுமையை
என்னிடம் பகிர்ந்து செல்லேன்